From Mandalay with Love

Mingalabar!! :D

Voor iedereen die echt wil weten hoe ik mij nu voel: zing het liedje “cause I’m happyyyy” tijdens het lezen van mijn blog :D

Inmiddels ben ik al 3 nachtjes in Mandalay. Een super leuke stad met alleen maar lieve en behulpzame mensen. Ik verblijf voor een langere tijd in hetzelfde guest house voor mijn onderzoek terwijl andere reizigers elke dag weer komen en gaan en maar maximaal 2 nachtjes blijven.

Toen ik om 6:30 uur ‘sochtends aankwam op het busstation in Mandalay, keek iedereen mij met grote ogen aan en waren ze erg nieuwsgierig naar mij. 1 jongen van 17 heeft mij uiteindelijk naar mijn guest house gebracht. Ik snapte nu wat de mevrouw van het guest house bedoelde met “ga met de scooter, niet met de auto taxi”. Ik ging namelijk met al mijn bagage bij hem achterop de scooter. 30 minuten was het rijden en geduurde de rit hebben we de hele tijd gepraat over zijn en mijn leven, onze families en onze vrienden. Een super aardige jongen die later een professionele gids wil worden en zijn eigen travel agency wil openen. Hij is nu ookal gids maar niet zo professioneel nog. Voor mij geen probleem dus ik heb een trip bij hem geboekt. Hij had geen visitekaartje of telefoonnummer dus we hadden elkaar beloofd om twee dagen elkaar te ontmoeten bij mijn guest house. Hij zou mij dan meenemen naar een ander guest house dat meer centraal lag (ik dacht dat het goed was voor mijn onderzoek om in meerdere guest houses te verblijven) en de rest van de dag zouden we samen op de scooter doorbrengen en zou hij mij ‘the 3 ancient cities’ laten zien. Ik was dus natuurlijk erg benieuwd of hij zich aan zijn belofte ging houden.

Nadat we eindelijk uitgekletst waren werd ik heel vriendelijk ontvangen door het personeel alsof ik thuis kwam. Mijn bagage werd gedragen, ik kreeg ontbijt (totaal onverwachts maar heel welkom en erg lekker) en mijn check-in werd gedaan. Tijdens het ontbijt ontmoette ik erg veel mensen en werd ik uitgenodigd om mee te gaan op hun dagtripje. Ik voelde me meteen helemaal thuis. Die dag hadden we fietsen gehuurd en hebben we het noorde van de stad bekeken. We hebben Mandalay hill beklomen, veel temples, pagoda’s en stupa’s gezien en onderweg veel met lokale bevolking gecommuniceerd. Alles is zo basic maar zo gezellig. Elke dag zie ik weer aan de mensen dat ze zo blij zijn dat het land eindelijk open is voor de buitenwereld en dat ze eindelijk ook de kans hebben om met de buitenwereld te communiceren. Daarom zijn ze ook zo blij om buitenlanders te zien, we blijven nog bijzonder. Soms wordt het ook wel ongemakkelijk aangezien veel mensen met mij op de foto willen en ze kunnen me soms aanstaren alsof ik een wereldster ben. Gelukkig lachen ze er veel bij en zie je ze nog meer stralen als ik terug lag en zwaai. Elke keer weer een gelukigsmomentje ‘cause I’m happyyyyy! :D’.

De volgende dag ben ik overdag bij het guest house gebleven, heb ik aan school gewerkt en mijn interviews voorbereid. Ik had gelijk het geluk dat ik iemand van het guest house mocht interviewen. Hij vond het erg moeilijk om alles te verwoorden in het Engels maar met geduld kwamen er leuke gespreken uit. Even een quote van het interview:

Ik: maar vind je het niet erg dat er zo veel zo snel veranderd?
hij: nee dat is alleen maar goed, we willen dat juist graag. Onze nieuwe president is goed.
Ik: en vind je het niet erg dat er straks allemaal buitenlandse bedrijven gaan komen waardoor lokale restaurants misschien weg moeten?
hij: nee dat is oke, we kunnen het delen. Internationale bedrijven zijn goed voor ons, beter dan onze regering.
Ik: dus Mac Donnalds mag straks overal komen te staan?
Hij: Mac Donnalds, wat is dat, een beroemde zanger ofzo?
Ik: uuuhh… (hoe leg ik dit uit)

Zo ging het interview dus ongeveer. Mensen zijn klaar voor de positieve gevolgen van de veranderingen maar ze weten dus eigenlijk niet echt wat ze inhouden.

Die avond ging ik met twee meiden mee naar de avondmarkt waar we ook van plan waren te eten. De avondmarkt was erg klein met veel dezelfde soort spullen. Ook erg rustig maar wel leuk om het echte lokale leven te zien. We konden er niet echt eten dus we hebben onderweg terug naar huis een restaurantje opgezocht. Het eten was echt super maar na het eten werden mijn darmen opstandig en tja.. vul de rest maar in. Gelukkig was daarna alles weer oke en hebben we nog een biertje naast ons guest house gedronken (naja, ik aan t water dan). Ik had tussendoor mijn schrijfblok uit het guest house opgehaald waardoor ik de twee meiden nog interviewen. Een erg bruikzaam interview, ze hadden leuke gedachtegangen en aangezien ze beide aan het einde van hun trip waren konden ze veel vertellen.

Gisteren was het dan zo ver. Ik stond om acht uur klaar om uit te checken en ja hoor; Naing Naing, mijn gids voor de dag) had zich aan ze belofte gehouden. Wat een lieve jongen toch. Wel vertelde hij mij onderweg dat het guest house vol was dus dat we ergens anders heen gingen. Beetje jammer want hij bracht me naar een hotel en ik wilde eigenlijk niet in een hotel slapen. Gelukkig was het hotel vol (en anders had ik het waarschijnlijk ook niet gedaan) dus vroeg ik of hij mij terug kon brengen naar Yoe Yoe Lay guest house. Het voelde alsof ik gewoon weer terug ging naar huis. Ze waren een beetje verbaast maar erg blij dat ik weer terug kwam. Ik had mijn spullen weer terug gelegd op mijn oude bed en toen ging de trip beginnen. We hebben een super leuke dag gehad samen. Hij lied mij de geheime plekjes zien die super super mooi waren. Soms kwamen we op plekjes waar de standaard meute van toeristen ook waren. Gelukkig gingen wij de standaard route niet af en hoorde ik dus niet bij die aapjes die alleen foto’s maken en geen echte interesse toonde. Hij lied mij juist de andere kant zien. We maakte een mooie stop bij 1 dorpje om een oud en ingestort gebouw te bekijken. Al na 3 minuten kwamen er 10 kinderen op mij afrennen. Ze waren zo blij om een toerist te zien want toeristen hebben vaak chocola of iets anders te eten en soms zelfs geld. Ik had alleen niks bij mij maar via mijn gids kreeg ik de kans om met ze te kletsen. Een prachtig moment waarin we allemaal op de grond zaten en konden communiceren. Wel waren de kinderen erg arm, onverzorgd en erg ondervoed. Ik voelde me er erg naar onder. De gids legde mij uit dat de ouders niet goed voor ze zorgen omdat ze elke dag beide de hele dag werken en de kinderen alleen achter laten. De oudste was ongeveer 10 jaar en vroeg de gids om wat geld om eten te kopen. Hij twijfelde maar gaf uiteindelijk toch wat. Ze was erg hebberig maar beloofde het te delen met alle andere kinderen. Ze deed dit echter niet en rende er gelijk weer mee weg naar haar familie. De andere kinderen waren erg boos want die wilde oprecht wat eten. Tja, wat doe ik dan… ik legde uit aan de gids dat ik geen geld wilde geven omdat dat slechte aanmoediging is voor hun cultuur, ik wilde liever eten kopen en dat uitdelen. Hij vond het een super goed idee en snapte het helemaal. Ik merkte aan zijn reactie dat hij blij was met mijn suggestie en blij was dat ik een oplossing was aangezien hij niet zo goed wist wat hij moest doen. We gingen naar een lokaal eettentje en kochten daar Chinese dumplings aangezien de kinderen dat lekker schenen te vinden. Ik ging ze uitdelen en ze zag de kinderen glunderen, ze hadden echt honger en aten de dumpling allemaal op.

De gehele dag kwamen we veel lokale tegen die even een praatje met Naing Naing gingen maken. Mandalay is een grote stad maar heeft de sfeer van een groot dorp. Iedereen kent elkaar en is met elkaar bevriend. Na het zoveelste gesprek vertelde hij verbaast tegen mij dat iedereen elke keer zei dat ik mooi was en op hun beroemde actrice leek. Alle kinderen vertelde daar ook de hele tijd over zei hij. Hij voelde zich dus best vereerd om met mij op pad te zijn. Naja, je zou denken dat ik me dan heel ongemakkelijk ga voelen maar ze bedoelen het allemaal zo lief en verder willen ze er niks mee dus ik kon alleen maar lachen en dank je wel zeggen. Ik voelde me namelijk ook vereerd om met hem op pad te zijn ookal wilde hij dat niet geloven.

De hele dag hebben we elkaar veel geleerd. Ik wilde veel over zijn cultuur weten en hij wilde graag beter Engels leren en ook wat Frans omdat er veel Franse toeristen zijn. Ook had hij voor het eerst zijn broers mobiel bij zich om de tijd in de gaten te houden maar hij wist eigenlijk niet hoe het werkte. Wel wilde hij dit ook graag leren en heb ik hem wat dingen uitgelegd. Hij vertelde mij dat hij ook ging leren hoe internet werkte en dan ging hij Facebook aanmaken. Nu nog niet maar als hij het ging doen ging hij mij toevoegen. Ook hij was helemaal klaar voor de moderne wereld. We hebben echt een topdag gehad en elkaar veel geleerd.

Vandaag heb ik weer een rustig dagje waar ik weer veel ga typen. Dit verhaal typen bijvoorbeeld en veel dingen uittypen die ik al heb geleerd voor mijn onderzoek. Maarja, we kijken wel hoe ver ik kom want ik heb net een Nederlander ontmoet en we gaan samen het zuiden van de stad verkennen op de fiets en vanavond ga ik naar het huis van de eigenaresse van het guest house. Ze nodigde mij vanochtend uit om bij haar te eten en dan mag ik haar ook interviewen voor mijn onderzoek.

Ik vermaak mij dus prima hier!! Hopelijk zie ik weer leuke reacties verschijnen hieronder want dat is altijd leuk om te lezen :D

Groetjes aan iedereen in Nederland!! Xx