Van Mandalay naar Hsipaw via Pyin Oo Lwin, snap je

He iedereen,

Ik heb alweer super veel meegemaakt maar nog niet de tijd genomen om het op te schrijven, voornamelijk omdat ik toch slecht tot geen internet had de afgelopen tijd.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik Mark had ontmoet, een Nederlandse jongen waar ik een paar dagen mee zou gaan reizen. Ik kreeg berichtjes met vragen over Mark maar bij deze: gewoon een aardige jongen, geen nieuwe scharrel ofzo en dus nog steeds happy single :P . Vrijdag 7 februari checkten we uit bij Yoe Yoe Lay Guest House in Mandalay en gingen we naar de weg. Een medewerker ging mee om te laten zien hoe het lokale transportsysteem werkt. We wilde naar Pyin Oo Lwin en aangezien dat 1,5 uur van Mandalay vandaan is, er maar 1 weg heen gaat en veel lokale er vaak heen moeten, zijn er dus veel bussen. Naja, ze noemde het een bus maar dat was het niet helemaal. Na 5 minuten stopte er een ‘bus’ voor onze neus die ons mee nam. Het is moeilijk om te omschrijven waar wij in belandde maar zie het maar zo: een pickup truck met voorin 2 zitplaatsen, precies zoals in een gewone auto en achterin twee banken tegenover elkaar aan beide zijkanten waar iedereen kon zitten (voor de mensen die Thailand kennen: een red car). Op z’n Aziatisch zaten we 1,5 uur opgekropt aangezien er erg veel mensen in zaten (te veel) en het dak net iets te laag was voor westerse mensen om rechtop te zitten. Verder zat de grond vol met zakken met voedsel (rijst of pinda’s denk ik) en bovenop de auto lag het hele dak vol met nog meer bagage waar onze backpack ook tussen zat. Tussendoor maakte we een stop van 30 minuten, waardoor we even onze benen en rug konden strekken. We maakte de stop omdat de motor van de ‘bus’ afgekoeld moest worden. Naast nog meer ‘bussen’ werd de motor afgekoeld door er gewoon water overheen te sproeien.

2 uur later kwamen we dus aan in Pyin Oo Lwin. Ook al was de reis niet comfortabel, het was wel een leuke ervaring! In Pyin Oo Lwin vonden we meteen een taxidriver (naja, hij vond ons) die ons wel naar een goedkoop guest house wilde brengen. We stapte in zijn 3wieler (hetzelfde idee als die pickup truck maar dan met een voorkant van een scooter i.p.v. een auto) en we werden afgezet bij een goed en betaalbaar guest house. We dumpten onze spullen in de kamer en vertrokken meteen op onze gehuurde scooter, op zoek naar de waterval. Heerlijk was het om weer rond te rijden en te genieten van de omgeving! Na veel te lang rijden (aangezien we een heel stuk terug moesten omdat we te ver waren gereden) kwamen we aan bij de waterval. Een tocht van 45 min. naar beneden via een zandweggetje was lastig aangezien ik nog mank loop maar we kwamen uiteindelijk wel aan in een mooie omgeving met een grote waterval en een gezellige lokale sfeer. We hebben hier de rest van de middag rondgehangen. Savonds gingen we naar de night market. Dit hield gewoon in dat er allemaal eettentjes op straat stonden waar je binnen 10 minuten een rondje had gelopen. Wel erg leuk! De lokale bevolking keek ons allemaal raar aan aangezien we de enige toeristen waren en sommige begroette ons. Uiteindelijk zijn we ergens gaan zitten en hebben we gegeten wat de pot schafte (aangezien niemand Engels sprak en de kaart in het Burmees was). Het eten was top en ik vond het heerlijk om tussen alle lokale te zitten. Het heeft een veel leukere sfeer dan tussen 1000 toeristen te staan om een foto te maken. Wel wordt je op dit soort plekken soms te lang aangestaard waardoor het soms een beetje ongemakkelijk wordt om te eten maarja, dat hoort erbij.

De volgende dag moesten we vroeg op want om 8 uur moesten we op het station zijn. Onze trein zou om 8:20 uur vertrekken naar Hsipaw. Voor $3 konden we mee met de trein die 7 uur later zou aankomen. Op het station kwamen we nog 3 andere toeristen tegen (een Duits meisje en 2 uit Argentinië) waar we even mee aan de praat raakte. Tijdens de reis zaten we tussen meerdere toeristen maar vooral in een coupe met lokale bevolking en veel voedsel enzo dat ook mee moest. De bankjes waren van hout (maar gelukkig waren we daar op voorbereid en hadden we een kussentje mee!) en de ramen waren open (alleen raamkozijnen dus). De reis was op zich prima te doen door het mooie uitzicht naar buiten. Alleen soms schrikte ik even aangezien je vaak langs de struiken rijd die alleen gesnoeid worden doordat de trein 1 keer per dag langs rijd. Dat betekend dus dat er soms nog wel eens wat naar binnen schiet zoals bladeren en takjes. Onderweg hebben we nog aardbeien gekocht vanuit ons raam toen de trein een stop maakte en kwam er soms een vrouwtje langs met een grote bamboeschaal op haar hoofd vol met eten en drinken. Tijdens de reis kwam er een Burmees nog even een praatje met ons maken. Dit gebeurt vaak in Myanmar aangezien degene die Engels spreken dat graag willen laten zien aan toeristen en ons ook gebruiken om hun Engels te oefenen. Erg leuk want iedereen is altijd alleen maar vriendelijk en helpt je weer verder. Ik ben nog nooit iemand tegen gekomen die vervelend deed of oneerlijk was, zo bijzonder eigenlijk. Iedereen is gewoon te vertrouwen…. Hopelijk blijft dat zo in de toekomst!

Na 5 uur in de trein te hebben gezeten hadden we het wel gehad… de laatste 2 uur waren dus afzien. Gelukkig kwamen we aan in het kleine maar leuke stadje, Hsipaw en daar stonden de mannetjes al op de toeristen te wachten (toeristischer plekje dan verwacht dus). Gelukkig, zoals ik net al schreef, zijn het allemaal betrouwbare typetjes en zijn ze niet zoals in Thailand waar ze je soms alleen maar willen belazeren. We werden dus naar een betaalbaar guest house gebracht waar we een kamer aangeboden kregen naast de receptie. Prima dachten wij. We dumpte de spullen weer in de kamer en gingen het stadje verkennen. We belandde bij de rivier waar we wat hebben gedronken bij een soort restaurantje met erg leuk uitzicht! We hebben een uur lang gekeken naar hoe de lokale bevolking om gaat met de rivier. Dit houd in: trucks wassen, kinderen wassen, je Buffalo wassen en daarna jezelf nog even, je kleding wassen etc. Alles kan je schoonmaken in de rivier, zo handig! :P ’s avonds gingen we eten bij een lux restaurant aangezien het er allemaal zo goed uitzag en de prijzen totaaaaaal niet duur waren. De volgende dag huurde we weer een scooter. Toen ik dat aan het regelen was ontmoette ik 4 andere reizigers die ook een scooter wilde huren. We besloten dus om met z’n 6e op pad te gaan die dag. Lekker de hele dag rondrijden met een fransman, een Bulgaars meisje, een Engelsman, een meisje uit Litouwen en Mark. De dag was erg gezellig!! Het begon al grappig toen het personeel van het hotel maar niet kon geloven dat Mark en ik een scooter deelde en dat IK ECHT ging rijden, dat was wel heel raar en de roddel van de dag natuurlijk. We zijn eerst wat pagodatjes enzo gaan bekijken en daarna gingen we opzoek naar de Shan villages. Door de rijsvelden en de bufallos en andere smalle paadjes kwamen we uiteindelijk uit bij het spoor en naast het spoor was een dorpje waar we even doorheen zijn gelopen. Verder door de velden kwamen we nog een dorpje tegen waar we hebben geluncht en daarna gingen we weer terug. Ik voelde me wel erg stoer om te rijden! Zulke makkelijke wegen waren het namelijk niet altijd. Ik voelde me vooral stoer toen de andere meiden mij vertelde dat ze het nogal eng vonden allemaal wat op zich wel begrijpelijk is aangezien het vaak ook geen asfaltweg was zoals in Europa en er soms lastige plekjes waren maarja, dat maakt het avontuur toch avontuurlijk?! Na de lunch gingen we weer terug naar het hotel om het Bulgaarse meisje af te zetten. Ze was die dag ziek en wilde graag haar bed weer in. Wij gingen meteen weer op pad, opzoek naar de waterval. Dat was pas een moeilijke tocht zeg!! Mark ging gelukkig bij iemand anders achterop aangezien het voor mij te moeilijk rijden was met iemand achterop. De zandweggetjes konden namelijk nogal stijl omhoog of omlaag zijn, natuurlijk niet egaal (totaal niet egaal soms) en soms kwam je een riviertje tegen waar we doorheen moesten rijden. Verder nog op erg smalle paadjes gereden langs rijstvelden enzo en natuurlijk de hele weg prachtig uitzicht!!! Wauw!! Wat was het gaaf om zelf op een scooter te rijden over weggetjes waar niemand komt behalve soms wat lokale bevolking op de scooter, wat landwerkers en soms kom je een huisje tegen waar mensen wonen. Eindelijk aangekomen bij de berg moesten we nog ongeveer 15 minuutjes omhoog klimmen (ja het was niet zomaar lopen meer aangezien het nogal stijl was). En nu komt de grap!! We zagen een bordje met WATERVAL en tadaaa…. Daar was de waterval dan… alleen ontbrak er een klein dingetje…. Er was geen water…. Toch raar aangezien de mensen onderweg heel vrolijk waterval! zeiden en ons de weg wezen. Maarja, we hadden wel prachtig uitzicht vanaf de berg en een mooie scootertocht gemaakt!

Voordat het donker werd zijn we maar weer richting het stadje gereden. We parkeerde de scooters bij het hotel, waar het personeel ons weer raar aankeek omdat ik toch ECHT aan het rijden was (rare toeristen toch). Daarna gingen we aan de overkant van de straat om te poolen (waar natuurlijk verder alleen maar lokale mannen waren aangezien de vrouwen na zonsondergang thuis blijven) en hebben we daarna nog heerlijk gegeten. De volgende dag wilde Mark en ik weer een dagje op de scooter weg maar voordat we dat gingen regelen wilde we een andere kamer. De kamer bleek bovenin helemaal geen glas te hebben waardoor we het gevoel hadden dat we in de receptie zelf sliepen. Nogal ongemakkelijk en erg lawaaierig! We legde dit uit aan de eigenaresse (?) en die bedacht dat het inderdaad misschien wel handig was om er glas in te doen. Daar had ze volgens mij nog nooit over nagedacht. Altijd leuk om zulke dingetjes te melden. Aangezien toerisme zo nieuw is in dit land merk je aan de bevolking dat ze vaak maar wat aanklooien. Gelukkig doen ze dat met de beste bedoelingen, veel inzet en altijd een vrolijk gezicht waardoor ze alle tips van toeristen graag willen horen en er ook echt wat mee willen doen.

We kregen natuurlijk meteen een andere kamer en de sleutels van haar scooter (ja, dat was blijkbaar gewoon haar eigen scooter die we huurde). We gingen naar een stadje genaamd Kyawme, een uurtje rijden vanaf Hsipaw. Ik zag op de kaart dat er nog twee stadjes niet zo ver van Hsipaw waren (ook 1 uurtje ofzo maar dan een andere richting op) maar ik kon er verder geen informatie over vinden. Ik vroeg dus aan de eigenaresse of de stadjes ook leuk waren om te bezoeken maar zij liet ons meteen weten dat we daar niet heen konden. Daar waren ze namelijk nog in burgeroorlog en schoten ze nog op elkaar, verboden voor toeristen dus. Wow, oke, even een bezefmomentje dat dit land nog lang niet uit de problemen is dus.

Maarja, verder zijn alle plaatsen waar toeristen mogen komen gelukkig wel helemaal veilig, op naar Kyawme dus. Geen idee wat we konden verwachten maar het scheen wel een leuk stadje te zijn volgens andere mensen en volgens mijn reisboek. We kwamen aan in Kyaukme waar we eerst wat gingen eten en daarna opzoek gingen naar een hotel ofzo. Er bleek maar 1 guest house in het hele stadje te zitten. Ik dacht, dat moet vast een plek zijn die ons kan vertellen wat we allemaal kunnen doen in deze omgeving aangezien guest houses en hotels vaak ook de rol hebben van travel agency en er vaak geen aparte travel agencies zijn in kleine stadjes. Toen we het guest house binnen liepen en vroegen: hebben jullie misschien een plattegrond van dit stadje? Was het antwoord direct: Nee. “Ow… Dus kunt u mij dan zelf vertellen wat er hier allemaal te doen is?” Vroeg ik. Nou dat kon hij wel alleen was er niet veel te doen. We konden wel opzoek naar de bamboe papier fabriek maar verder was er niks. Oke naja prima, wij gingen wel opzoek naar die fabriek. Natuurlijk konden we die niet vinden en hadden de mensen op straat echt geen idee waar we het over hadden. Gelukkig (dachten we) stopte er een mevrouw voor ons die wat Engels sprak. Ze kende de fabriek niet maar vroeg wel waar wij vandaan kwamen. “Nederland”, antwoordde we. Waarop zij zei: “Nederland, uuuhh, I go there… uuuuhh..”. Begon Birmees tegen de buurman te praten en zei: “yes… you go straight and then left, byebye”. Haha naja, daar stonden we dan, opzoek naar Nederland dan maar he :P We zijn maar wat rond gaan rijden en daarna zijn we terug gegaan naar Hsipaw.

De volgende dag gingen we weer terug naar Mandalay, terug naar huis, naar Yoe Yoe Lay guest house. Na een busrit van 5 uur kwamen we om 12 uur ’s middags aan. We zijn 2 nachtjes in Mandalay gebleven. In Mandalay heb ik weer wat formele interviews gedaan wat weer interessante en meer nieuwe informatie had opgeleverd. Voor 1 interview wilde ik de eigenaar van een bepaalde guest house interviewen. Ik ging er zonder afspraak naar toe en gelukkig was de eigenaar daar. Hij moest alleen naar een bruiloft dus had geen tijd maar als ik wilde mocht ik wel even mee en konden we daarna het interview doen. Woow.. uuuhh.. ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen maar uuuhh ja natuurlijk! Samen met zijn vrouw gingen we naar de bruiloftsreceptie toe. We waren er maar een half uurtje ofzo maar zo bijzonder om dit even mee te maken! Iedereen was vriendelijk en vond het leuk dat ik er was (ik mijn slobberkleren terwijl de rest allemaal perfect gekleed was). Daarna gingen we weer naar het guest house terug en toen ik uit wilde stappen ging mijn slipper kapot. Naja, kan gebeuren, ik koop wel weer nieuwe dacht ik. Maarja, het werd geregeld op z’n Birmees: een medewerker van het guest house ging wel even nieuwe slippers voor mij kopen zodat wij gewoon het interview konden doen. Ik voel me dan nogal ongemakkelijk omdat ik mijzelf niet hoger wil voordoen ofzo maarja, zo gastvrij en behulpzaam is deze cultuur nou eenmaal. Zelfs toen ze terug kwam met stoffen slippers werd ze nog een keer terug gestuurd naar de winkel door de eigenaar omdat stof niet handig was voor mij (klopt wel maarja, ik voelde me zo lullig). Het interview was ook echt super dus ik was weer een hele ervaring rijker. Op naar het volgende interview. Dit was met 1 van de “Moustache brothers” waar ik de vorige dag een afspraak mee had gemaakt. Ik was de week daarvoor naar zijn komedieshow geweest en raakte geinspireerd door zijn openheid dus ik dacht: ik trek de stoute schoenen aan en vraag gewoon of ik deze belangrijke man mag interviewen. Natuurlijk mocht dat en ik kon meteen de volgende dag langs komen. Deze man is een komediant die veel problemen heeft gehad met de overheid doordat hij daar grappen over maakte in zijn shows samen met zijn broer en neef. Zijn broer en neef hebben hiervoor 7 jaar heftige gevangenisstraf gehad maar hij was gelukkig ontglipt. Dankzij druk vanuit het buitenland en het groeiende toerisme (waardoor er nog meer druk komt) wordt het land steeds vrijer waardoor de overheid hun niet zo snel meer iets kan maken. Jullie kunnen je wel voorstellen dat dit dus weer een erg interessant interview was!

Verder heb ik in Mandalay weer veel andere backpackers van verschillende landen ontmoet, en zijn we dus weer gezellig met een groep uit eten geweest. Ook ontmoette ik een Spanjaard Marc die ook interesse had om een paar dagen te reizen naar een minder toeristisch gebied. De volgende trip heb ik dus gemaakt met de Spaanse Marc en de Nederlandse Mark naar Shwebo en Kyaungmyaung. Over deze bijzondere trip vertel ik wel in mijn volgende blog, anders wordt dit verhaal nog 2 keer zo lang.

Inmiddels ben ik ook alweer terug geweest in Mandalay, heb ik Bagan gezien en ben ik nu in Inle Lake (met super goed internet!) en ga ik morgen weer terug naar Yangon aangezien overmorgen mijn vlucht naar Thailand gaat :( . Er komen dus nog 2 blogs aan over Myanmar deze dagen :D

Hopelijk is Nederland ook nog een leuk land waarin jullie kunnen genieten! Gelukkig is de winter niet geweest dit jaar!

Hopelijk kan ik weer allemaal leuke berichtjes lezen hieronder van iedereen die dit leest. Daar kijk ik namelijk altijd erg naar uit!!

Xjes!